U vetëvra 20 vjeç, ish-talenti i Milanit tregon arsyet me një letër amaneti! “Po jetoja ferr…”

Vdekja e Seid Visin, 20-vjeçari etiopian që kishte luajtur në sektorin e të rinjve të Milanit bashkë me Donnarumma, ka tronditur shumë.

Ajo që fillimisht mendohej të ishte një zhdukje për shkak të sëmundjes doli të ishte vetëvrasje.

Para se të kryente aktin ekstrem në shtëpinë e tij në Nocera Inferiore, ai shkroi një letër në të cilën shpjegoi arsyet e “sëmundjes” së tij të përditshme.

Ai ua kishte dërguar miqve dhe psikoterapistit të tij. Corriere della Sera raportoi fjalët e shkruara nga ish-futbollisti:

“Kudo që të shkoj, kudo që të jem, ndiej peshën e vështrimeve skeptike, paragjykuese, të neveritura dhe të frikshme të njerëzve mbi supe si një gur.

Unë nuk jam emigrant. Unë u birësova si fëmijë. Mbaj mend të gjithë më donin. Kudo ku isha, kudo që shkoja, të gjithë më kthyen me gëzim, respekt dhe kuriozitet.

Tani duket se gjithçka është kthyer përmbys. Isha në gjendje të gjeja një punë që duhej ta lija sepse shumë njerëz, veçanërisht të moshuarit, refuzuan të shërbeheshin nga unë dhe, sikur të mos ndihesha tashmë në siklet, ata gjithashtu më treguan si përgjegjës sepse shumë të rinj italianë ( të bardhë) nuk mund të gjenin punë”.

Diskriminimi racor i vuajtur e bëri atë të jetonte keq. Duke e udhëhequr atë të bëjë një gjest si ai i vetëvrasjes.

Një histori vërtet e trishtuar dhe e zemëruar, sepse nuk është e mundur që në 2021 të ketë akoma kaq shumë injorancë.

Seid Visin në letrën e tij shtoi koncepte të tjera që janë shumë të habitshme dhe që duhet të na bëjnë të reflektojmë:

“Diçka ka ndryshuar brenda meje. Sikur kisha turp të isha me ngjyrë, sikur të kisha frikë të mos gabohesha për një emigrant, sikur të duhej t’u provoja njerëzve, se ata nuk më njihnin mua, se isha si ata, se isha italian, i bardhë.

Bëra shaka të këqija për zezakët dhe imigrantët, si për të theksuar se unë nuk isha njëri prej tyre.

Por ishte frikë. Frika e urrejtjes që pashë në sytë e njerëzve ndaj emigrantëve.

Unë nuk dua të lutem për shqetësim ose dhimbje, por vetëm për të kujtuar veten se siklet dhe vuajtjet që po përjetoj janë një pikë uji në krahasim me oqeanin e vuajtjeve që janë ata që preferojnë të vdesin sesa të bëjnë një jetë në mjerim duke përjetuar ferr.

Ata njerëz që rrezikojnë jetën e tyre, dhe shumë e kanë humbur tashmë, thjesht për të nuhatur, për të shijuar aromën e asaj që ne thjesht e quajmë “Jetë”.

Etiopiani 20-vjeçar në Milano kishte ndarë një dhomë me Gigio Donnarumma, më pas në vitin 2016 ai u kthye në Campania për të luajtur për Benevento.

Më vonë ai vendosi të hiqte dorë nga futbolli profesionist dhe u kënaq me veten në një ekip futbolli me 5 anëtarë, Atletico Vitalica. Fatkeqësisht, racizmi e nxiti atë të bënte aktin fatal.

PËRGJIGJU

Ju lutemi shkruani komentin tuaj!
Ju lutem shkruani emrin tuaj këtu